skip to main |
skip to sidebar
Lang over zitten dubben hoe ik de aansturing van het hoogteroer zou gaan realiseren. Twee losse servo's in het stabilo, pull-pull vanuit centrum romp of deze oplossing die ik bij Job gezien had en die hij aanraadde.
Het is meer een gepuzzel dan ik gedacht had, bepaling van de plaats van de gaten in de romp, de aansturing gelijk in uitslag en middenstand etc.
Eerst ook aan een carbon oplossing gewerkt om gewicht te besparen. Dat bleek dan weer te breken als ik wat probeerde te buigen aan de stukjes draadeind. Uiteindelijk alleen M3 draadeind en geen carbon trussenstukjes. 6 gram weegt het Y-stukje. JR 8715 gebruikt.
Bij de Abbra had ik al spoedig een beschadiging aan de onderstelplaat. De reparatie veroorzaakte een wat te grote gewichtstoename. Om een zware reparatie achteraf te vorkomen, een klein carbon plaatje van 1mm dik op de onderstelplaat gelijmd.
Hierdoor wordt de plaat wat minder flexibel en worden de moer/ringen niet zo snel door de plaat getrokken.
Vandaag, dinsdag 1 december, na anderhalve week met wind en regen is er een tussendag voorspeld. verrassend mooi weer dus, zon en geen wind, 7 graden. Heerlijk gewoon.
Hier de iets vergrote sidethrust te zien. OK! rechte horizontalen gaan over in rechte verticalen.
Maar het ging om hoe de nieuwe instelhoeken het vlieggedrag veranderen. Nou dat doen ze. Het is nu zoals ik dat gewend ben bij een mono. De juiste authoriteit op hoogte, rollen gaan nu ineens makkelijker.
Een grote plus dus voor de makkelijke zaken. Een paak keer weer het M figuur uit P-11 proberen te vliegen maar die wil niet echt lekker. Ben er nog niet uit of er een negatief effect is op de moeilijke dingen.
Mijn MissW 50E vliegt niet zoals ik dat graag zou willen. Een van de eigenschappen die mij niet zo bevalt is het maken van onbedoelde kleine rolbewegingen in loopdelen. Je hebt er relatief veel werk aan om hem op koers te houden als je het hoogteroer bedient.
Op RCUniverse hier: http://www.rcuniverse.com/forum/m_9221798/tm.htm het idee gekregen om wat met turbulatoren te experimenteren. In eerste instantie zoals aangegeven in die draad. Dus over de hele vleugellengte. Bij dit toestel levert dat een zodanige weerstandstoename op dat het haast onvliegbaar wordt. De eerste accu ook tot aan de afslag leeg gevlogen.
Wel merkte ik een toename van rolstabiliteit. Na wat experimenteren met de lengte nu een soort van compromis.
Hierna zal ik nog verder experimenteren met lengte plaats en ook de hoogte van de turbulator. Denk dat een veel platter stripje ook moet funktioneren. Zie ook onderliggend verhaal: http://www.mh-aerotools.de/airfoils/turbulat.htm
De Gaudius ga ik uitvoeren met de Vectorsturing waarmee Plettenberg in 2009 op de markt is gekomen.
Het is een verrassend eenvoudig en licht ding. Weegt 36 gram, terwijl de 16 gram wegende achterplaat van de motor gaat vervallen.
Als regelaar ga ik na twee keer een Jeti-Spin99 gebruikt te hebben de Schulze proberen. Opvallend zijn de 7 condensatoren waarvan er twee op een afstandje van de regelaar tussen de voedingsdraaden geplaatst zijn.
Zie ook voor additionele info over de Schulze de site van Chad:
Chad Northeast
De standaard T-Canalizer is 20 cm breed. Nadat ik deze met succes in 2009 gebruikt heb, wilde ik weten of een grotere nog meer effect zou hebben. Heb er daarom een zelf vervaardigd. Gebruikte materialen Balsa, geel XPS van de Hornbach als kern en gelijmd met PU. Deze is 30cm en daarmee aanmerkelijk groter. Het geheel zoals op de foto hieronder weegt 38 gr. tegen de oorspronkelijk carbon uitvoering van 30 gr.
Bijkomend voordeel van hout is dat er makkelijk wat bijpassende Oracover-kleurtjes aan gegeven kan worden.
Het rudder-ondersteunende effect is nu nog verder toegenomen. Voor zover ik in een paar testvluchtjes met weinig wind een oordeel kan hebben dan is deze positief wat betreft de vergroting.